«Մեր գրական լեզուն նոր թարմությամբ ու նոր հմայքով փողփողաց, ծավալվեց ու շողաց իր բանաստեղծություններում, մեզ բոլորիս ծանոթ պարզ բառերը նոր գույներ ու երանգներ ստացան»:

Բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանի պոեզիան նորովի ու անակնկալ բացահայտումներով ներկայացրեց արվեստաբան, գրականագետ Երվանդ Տեր-Խաչատրյանը Ազգային գրադարանի կազմակերպած «Ռազմիկ Դավոյան. մեկ ժամ պոեզիա» հանրային դասախոսության ընթացքում: Բանախոսն առանձին շեշտադրումներով անդրադարձավ «Հայոց լեզվի վերջին մեծատաղանդ բանաստեղծ» Դավոյանի բանաստեղծական արվեստին՝ պոետիկային, նրա բանաստեղծության ակունքներին, բանաստեղծական խոսքի տպավորիչ արտահայտչականությանը, քնարական հուզականությամբ լեցուն սիրերգությանը և այն:

«Երբ «Հայրենիքի ձայն»ում կարդացի իր «Անտուն ուղևորներ» բանաստեղծությունը, հիացմունքից շունչս կտրվեց. բանաստեղծությունը կատարյալ էր ամեն ինչով՝ գեղեցկությամբ, խոսքով, մարդասիրությամբ ու դրամատիկական խորքով, արվեստով, ներքին երաժշտականությամբ, հայերեն խոսքի մաքրագույն հոսումով»,- ասաց Երվանդ Տեր-Խաչատրյանը:

Բանախոսը Ռազմիկ Դավոյանի ստեղծագործական ուղին ներկայացնելու համար բազմաթիվ համեմատություններ արեց եվրոպական գրողների և արվեստագետների գործերի հետ: Երվանդ Տեր-Խաչատրյանն ընդգծեց, որ Դավոյանը խորապես կապված էր հայ դասական պոեզիայի մեծ և հարուստ ավանդներին և միաժամանակ իր բանաստեղծական մտածողությամբ արդիական ու ժամանակակից էր:

Նա մեկը մեկից սքանչելի բանաստեղծություններ ասաց՝ Ազգային գրադարանի թամանյանական մեծ դահլիճում ներկա դավոյանական պոեզիայի սիրահարներին համակելով բարձր բանաստեղծական արվեստի մոգական հմայքով: Պոեզիայի ժամը րոպեի պես անցավ: Ունկնդիրը դահլիճից հեռացավ՝ համակված Դավոյանի հոյակապ պոեզիայով՝ լեցուն ներքին գեղեցկությամբ և ուժով, հայոց լեզվի անեղծ երաժշտականությամբ, պայծառ, լուսավոր, խորապես մարդկային և վսեմ: