«Մեր գրական լեզուն նոր թարմութեամբ ու նոր հմայքով փողփողաց, ծաւալուեցաւ ու շողաց իր բանաստեղծութիւններուն մէջ, մեր բոլորին ծանօթ պարզ բառերը նոր գոյներ ու երանգներ ստացան»:

Բանաստեղծ Ռազմիկ Դաւոյեանի բանաստեղծութիւնը նորովի ու անակնկալ բացայայտումներով ներկայացուց արուեստաբան, գրականագէտ Երուանդ Տէր Խաչատրեանը Ազգային գրադարանի կազմակերպած «Ռազմիկ Դաւոյեան. մէկ ժամ բանաստեղծութիւն» հանրային դասախօսութեան ընթացքին:

Բանախօսը առանձին շեշտադրումներով անդրադարձաւ «Հայոց լեզուի վերջին մեծատաղանդ բանաստեղծ» Դաւոյեանի բանաստեղծական արուեստին, անոր բանաստեղծութեան ակունքներուն, բանաստեղծական խօսքի տպաւորիչ արտայայտչականութեան, քնարական յուզականութեամբ լեցուն սիրերգութեան եւ այն:

«Երբ «Հայրենիքի ձայն»-ին մէջ կարդացի իր «Անտուն ուղեւորեր» բանաստեղծութիւնը, հիացմունքէս շունչս կտրուեցաւ. բանաստեղծութիւնը կատարեալ էր ամէն ինչով՝ գեղեցկութեամբ, խօսքով, մարդասիրութեամբ ու թատերական խորքով, արուեստով, ներքին երաժշտականութեամբ, հայերէն խօսքի մաքրագոյն հոսումով»,- ըսաւ Երուանդ Տէր Խաչատրեանը: Բանախօսը՝ Ռազմիկ Դաւոյեանի ստեղծագործական ուղին ներկայացնելու համար բազմաթիւ համեմատութիւններ տարաւ եւրոպական գրողներու եւ արուեստագէտներու գործերուն հետ:

Երուանդ Տէր Խաչատրեանը ընդգծեց, որ Դաւոյեանը խորապէս կապուած էր հայ դասական բանաստեղծութեան մեծ եւ հարուստ աւանդներուն եւ միաժամանակ իր բանաստեղծական մտածողութեամբ արդիական ու ժամանակակից էր: Ան մէկը մէկէն սքանչելի բանաստեղծութիւններ ըսաւ՝ Ազգային գրադարանի թամանեանական մեծ դահլիճէն ներս ներկայ դաւոյեանական բանաստեղծութեան սիրահարները համակելով բարձր բանաստեղծական արուեստի մոգական հմայքով: Բանաստեղծութեան ժամը մէկ վայրկեանուան պէս անցաւ: Ունկնդիրը դահլիճէն հեռացաւ՝ համակուած Դաւոյեանի հոյակապ բանաստեղծութեամբ՝ լեցուն ներքին գեղեցկութեամբ եւ ուժով, հայոց լեզուի անեղծ երաժշտականութեամբ, պայծառ, լուսաւոր, խորապէս մարդկային եւ վսեմ: