Ինչպէս մարդը ունի իր ճակատագիրը, այնպէս ալ՝ գիրքը։ Պարոյր Սեւակի գիրքերը ունին իրենց ճակատագիրը եւ անպայման իրենց վրայ կը կրեն անոր դժուարին, ծանր կեանքի կնիքը։ Արուեստաբան, գրականագէտ Երուանդ Տէր Խաչատրեանը այս դիպուկ ձեւակերպմամբ սկսաւ Սեւակի 100-ամեակին նուիրուած իր բանախօսութիւնը։ Տէր Խաչատրեանը անդրադարձաւ բանաստեղծի կենդանութեան օրօք լոյս ընծայուած 10 գիրքերուն, պատմեց՝ ի՛նչ խիստ գրաքննութեան կ’ենթարկուէր անոր իւրաքանչիւր գիրքը։ խօսեցաւ Սեւակի հետ իր, բանաստեղծի խօսքերով ասած, «անհաշտ մտերմութեան» մասին՝ նշելով, որ իրեն համար մեծ պատիւ էր Սեւակի սանը ըլլալը։

Տեր-Խաչատրյանն անդրադարձավ բանաստեղծի կենդանության օրոք լույս ընծայված 10 գրքերին, պատմեց՝ ինչ խիստ գրաքննության էր ենթարկվում նրա յուրաքանչյուր գիրքը։ Խոսեց Սևակի հետ իր, բանաստեղծի խոսքերով ասած, «անհաշտ մտերմության» մասին՝ նշելով, որ իր համար մեծ պատիվ էր Սևակի սանը լինելը։ Տարին սևակյան է։ Ազգային գրադարանը հայ մեծանուն բանաստեղծի 100-ամյակի միջոցառումների շարքի մեկնարկը տվեց գրադարանում պահվող գրականության ցուցադրությամբ և հանրային բանախոսությամբ։ Միջոցառմանը ներկա էր նաև Պարույր Սևակի թոռը՝ գրականագետ Սևակ Ղազարյանը։ Սևակյան ցուցադրությունը հարստացել է նրա տրամադրած բացառիկ հրատարակություններով, որոնց մի մասը Սևակ Ղազարյանը նվիրեց Ազգային գրադարանին։ Սևակի 100-ամյակի ցուցահանդեսում նրա տարբեր տարիների գրքերն են՝ առաջին՝ 1948-ին լույս տեսած «Անմահները հրամայում են» գրքից մինչև օրերս հրատարակված «Պարույր Սևակ. 100 բանաստեղծություն»-ը, այլ նորագույն հրատարակություններ և այլն։ 

Ի թիւս այլ նիւթերու՝ ցուցադրուած են Սեւակի թարգմանած ու խմբագրած գիրքերը, անոր մասին ուսումնասիրութիւններ, գրողին ձեռագիրները, արտերկրի մէջ հրատարակուած գիրքեր, ինչպէս նաեւ՝ ոչ գրքային, նկարատետրային հրատարակութիւններ՝ մասնաւորապէս Սարգիս Մուրատեանի, Արտօ Չաքմաքչեանի ստեղծած սեւակեան դիմանկարները, Արա Շիրազի հեղինակած՝ Սեւակի քանդակի վերատպութիւնը։ Առաջին անգամ ըլլալով կը ցուցադրուին «Մարդը ափի մէջ» գիրքի համար Մինաս Աւետիսեանի նկարած ուրուագիրներու պատճենները (բնօրինակները հրոյ ճարակ դարձած են. ակամայ կ’ուզես ըսել՝ Մինասի ու Սեւակի բախտ)։ «Բայց մեր բախտը այդ ո՞ր, ո՞ր գիշերում մռայլ, Ո՞ր անձրեւի ներքոյ եւ ո՞ւմ ձեռքը թաղեց, Ո՞ր ջրյորդանն արդեօք քրքջաց մեզ վրայ, Այդ ո՞ր առուն խնդաց, լամպը քմծիծաղեց»։ «Այդ ո՞վ եւ ինչո՞ւ էր բաց դուռն իմ դէմ փակում Ու զղջման աղ ցանում իմ վէրքերի վրայ»։ Սիրային այս բանաստեղծութեան տողերը անգամ ի՛նչ ուժգնութեամբ կը բնորոշեն ոչ միայն Սեւակի, այլեւ, ինչու չէ, ամբողջ հայութեան ճակատագիրը։ Առաւել հանգամանալից ➡ https://shorturl.at/afwR6