Սինէ-ակումբի հերթական սպասուած հանդիպումը Ազգային գրադարանէն ներս՝ Կապէն եւ Միշէլ Մորկան՝ առասպելական զոյգ։ Ժան Կապէնը եւ Միշէլ Մորկանը առաջին անգամ հանդիպեցան ճիշդ այս ֆիլմին մէջ։ Անոնց փոխյարաբերութիւնը դարձաւ ֆրանսական ֆիլմի պատմութեան խորհրդանիշներէն մէկը։ Մորկանի արտայայտած «T'as de beaux yeux, tu sais» («Գեղեցիկ աչքեր ունիս, գիտե՞ս») արտայայտութիւնը դարձաւ դարաւոր ֆիլմասէրներու մէջբերում։

Ֆիլմը մեզ տեղափոխեց նաւահանգիստային Հաւր՝ մշուշներու, խոնաւութեան եւ չկատարուած երազներու աշխարհ։ Ազատութիւն փնտռող դասալիք Ժանը եւ երիտասարդ Նելլին՝ բռնութեան ու կասկածներու ճիրաններուն մէջ, կը հանդիպին իրարու՝ փորձելով փրկուիլ ճակատագրէն, որ արդէն որոշուած է։ Մարսէլ Քարնէի այս աշխատանքը կը համարուի ֆրանսական բանաստեղծական իրապպաշտութեան (Poetic realism) գագաթնակէտերէն մէկը․ իր մթնոլորտային տեսարաններով, մելամաղձոտ ռիթմով եւ ճակատագրական սիրոյ պատմութեամբ անiga ազդած է նոյնիսկ յետագայ ամերիկեան «ֆիլմ նուար»-ի ձեւաւորման վրայ։ Ֆիլմին բեմագիրը գրած է բանաստեղծ Ժաք Փրեւէրը, որուն շնորհիւ երկխօսութիւնները ունին գրական մեղեդայնութիւն, իսկ Կապէնի եւ Միշէլ Մորկանի զոյգը դարձաւ ֆրանսական ֆիլմի խորհրդանիշներէն։

Ի դէպ, թէեւ գործողութիւնը տեղի կ՚ունենայ Հաւրի մէջ, ամբողջ նաւահանգստային մթնոլորտը ստեղծուած է աշխատարանի մը մէջ՝ ձեւաւորող Ալեքսանդր Թրոքատոյի կողմէ։ Անոր աշխատանքը կը համարուի ֆրանսական ֆիլմի ձեւաւորման դասական օրինակ։