Այսօր դիտեցինք Ժաք Պեքէրի լաւագոյն ու ճանչցուած ֆիլմերէն «Ոսկեայ սաղաւարտը»։ Անիկա կը համարուի ֆրանսական ֆիլմարուեստի դասական գործերէն մին: Գործողութիւնները տեղի կ’ունենան 1900-ականներուն սկիզբը Փարիզի մէջ՝ Belle Époque-ի շրջանը, ուր քաղաքին «ստուերային աշխարհը», մութ փողոցները եւ սիրոյ ողբերգական պատմութիւնը միախառնուած են։

Գլխաւոր հերոսուհին՝ Մարին (Simone Signoret), ով յայտնի է «Casque d'Or» ծածկանունով շնորհիւ իր ոսկեգոյն մազերուն, կապուած է խուլիգանական խումբի մը հետ, սակայն երբ կը հանդիպի ազնիւ ու համարձակ փայտագործ Ժորժ Մանտային (Serge Reggiani), անոնց միջեւ սէր կը ծնի։ Սակայն այդ սէրը անմիջապէս կը բերէ ներքին պատերազմ, նախանձ, հաշուեհարդար եւ ողբերգական բախումներ՝ յանցագործ աշխարհին, միեւնոյն ատեն մարդկային նուրբ զգացումներուն մէջ։

Ինչո՞ւ է այս ֆիլմը առանձնայատուկ.

▪️ Ժաք Պեքէրը կեդրոնացած է ոչ թէ գործողութիւններուն, այլ կերպարներուն մարդկային խորութեան վրայ։

▪️ Ֆիլմը յայտնի է իր «սենեկային» բեմադրութեամբ՝ պարզ, բայց հզօր տեսարաններով։

▪️ Պեքէրի մօտեցումը յաճախ կը համեմատուի ֆրանսական նորիրապաշտութեան հետ՝ բնականութիւն, լուռ լարուածութիւն, իրական յոյզեր։

▪️ Ֆիլմը Simone Signoret-ին բերաւ միջազգային ճանաչում։