Ժան Ռենուարի «Խաղի կանոնները» ֆիլմի ճակատագիրն ինքնին դրամա է։ Երբ 1939 թվականին այն առաջին անգամ ցուցադրվեց Փարիզում, հանդիսատեսը չկարողացավ հանդուրժել ռեժիսորի ներկայացրած դառը ճշմարտությունը։ Ֆիլմը, որը մերկացնում էր ֆրանսիական վերնախավի բարքերի քայքայումը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի նախօրեին, հանրության կողմից ընդունվեց որպես վիրավորանք, և ցուցադրությունները շուտով դադարեցվեցին։

Ավելին, Ֆրանսիայի կառավարությունը մեկ ամսից էլ քիչ ժամանակ անց արգելեց ֆիլմը՝ պիտակավորելով այն որպես «դեպրեսիվ» և «ապազգային»։ Աղետը չավարտվեց. 1942 թվականին, պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցած դաշնակցային ռմբակոծության հետևանքով, ֆիլմի բնօրինակ ժապավենը (նեգատիվը) ֆիզիկապես ոչնչացվեց։ «Խաղի կանոնները» կարծես թե ընդմիշտ կորած էր։

1950-ական թվականներին, ջանքերի և մասնավոր հավաքածուներում պահպանված հատվածների շնորհիվ, հնարավոր եղավ վերականգնել ֆիլմի 106 րոպեանոց օրիգինալ տարբերակը։ Այսպիսով, այն գլուխգործոցը, որը հազիվ փրկվեց ոչնչացումից, վերջապես ճանաչվեց որպես համաշխարհային կինոյի պատմության ամենամեծ ֆիլմերից մեկը։

Եվ ահա, այսօր այս հարուստ և դժվարին պատմությունն ունեցող «Խաղի կանոնները» ֆիլմը ցուցադրվեց Ազգային գրադարանում՝ հնարավորություն տալով ժամանակակից հանդիսատեսին վայելելու կինոյի հսկաներից մեկի գործը։