Սինէ-ակումբի ծիրէն ներս մեկնարկեց «5 դասականներ» ծրագիրը։ Առաջինը՝ Ժուլիէն Տիւվիւիէի առասպելական «Փեփէ լէ Մոքո» (1937) ֆիլմը՝ քրէական ժանրի «հայրը» եւ ֆիլմի պատմութեան ամէնէն կրքոտ սիրային պատմութիւններէն մէկը։

«Փեփէ լէ Մոքո»-ն կը համարուի ֆիլմ-նուար (film noir) ժանրին նախակարապետներէն՝ իր մթնոլորտային լոյսերով, ճակատագրական սիրոյ պատմութեամբ եւ մռայլ հերոսով։

Շատ քննադատներ զայն կը համարեն «Քազապլանքայի» ոգեշնչման աղբիւր։

Ժան Կապէնը այս ֆիլմով դարձաւ ֆրանսական ֆիլմի խորհրդանիշ։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքին ֆիլմը արգիլուած էր Ֆրանսայի մէջ՝ իբրեւ ապստամբ ոգիի խորհրդանիշ։

1938-ին անիկա վերանկարահանուեցաւ Հոլիուտի մէջ՝ «Algiers» խորագրով, եւ դարձաւ ամերիկեան դասական։

Թէեւ գործողութիւնները տեղի կ՚ունենան Ալճերիոյ Քասպայի մէջ, ֆիլմը ամբողջութեամբ նկարահանուած է Փարիզի աշխատարաններէն ներս՝ ստեղծելով հիանալի իրական մթնոլորտ։

Անիկա կը դասուի ֆրանսական «Poetic realism» ուղղութեան գագաթներէն մէկը՝ միաւորելով վիպապաշտութիւնն ու ընկերային իրականութիւնը։

Filmadaran Film Culture Development NGO Institut français d'Arménie